- προστριβω
- προστρίβωπροσ-τρίβω(ῑ)1) тереть, натирать, обтирать
(τὰ βράγχια προστρίβοντα Arst.)
προστετριμμένος τινί Aesch. — обтершийся обо что-л., т.е. очистившийся общением с чем-л.2) тж. med., перен. сообщать, уделять, придавать(τὸ ἀνθρώπειον πάθος τοῖς θεοῖς Diog.L.)
πλούτου δόξαν προστρίβεσθαί τινι Dem. — приписывать кому-л. богатство;τὰς αἰτίας τινὴ προστριβόμενος Plut. — сваливая на кого-л. вину3) преимущ. med. навлекать, налагать(γλώσσῃ ματαίᾳ ζημία προστρίβεται Aesch.)
πληγὰς προστρίβεσθαί τινι Arph. — наносить кому-л. побои4) med. причинять(συμφοράν τινι Dem.)
προστρίψασθαί τινι ἀνάγκην τινός Plut. — принудить кого-л. к чему-л.
Древнегреческо-русский словарь - М.: ГИИНС. Дворецкий И.Х.. 1958.